De kracht van mijn impulsiviteit


Wel-zijn / zondag, juni 24th, 2018

Nieuwe baan, nieuw huis, nieuwe hobby. Ik vlieg en spring van het één in het ander en ik vind dat nog fijn ook!
Mensen die mij kennen noemen dat gevlieg en gespring wel eens impulsief, maar in de meeste gevallen denk ik echt wel na voordat ik iets doe.

Ik ben iemand die grenzen opzoekt en iemand met een brede interesse die graag leert en ontwikkelt. Mijn leven is te kort om alles te kunnen doen wat mij leuk lijkt, maar toch doe ik er aardig mijn best voor.

Kleurrijk leven – no regrets

Mijn impulsiviteit, die ik veel liever spontaniteit noem, zorgt voor een kleurrijk en avontuurlijk leven. Ik denk vaak ‘je kan beter spijt hebben van dingen die je hebt gedaan, dan van dingen die je niet hebt gedaan’. Cliché, maar hartstikke waar als je het mij vraagt. Ik vind dat er veel te veel mensen zijn met wensen die ze niet vervullen uit angst en onzekerheid. Zonde! Je hoort vaak mensen die nu zeggen ‘ik wou dat ik die opleiding toch had gedaan maar ik durfde mijn baan, mijn zekerheid niet op te geven, ‘ik wou dat ik eerder uit die relatie was gestapt want ik voelde dat het in de basis niet goed zat, maar ik was bang dat ik spijt zou krijgen en mezelf alleen zou voelen’, ‘ik heb mijn vaste contract aangehouden, maar ik wou dat ik dit nieuwe werk eerder was gaan doen, wat een verademing!’. Pijnlijk vind ik dat, want spijt is namelijk één van de vervelendste gevoelens. Dat nare, knagende gevoel en die gedachten als ‘had ik maar……’ Je verdient beter dan dat.

Verandering omarmen

Mensen stellen doelen uit om tal van redenen, nemen genoegen met minder of willen op safe spelen. Ik ben het tegenovergestelde en ik merk dat veel mensen dat soms gek vinden. Deze mensen snappen niet goed dat ik onzekerheid verkies boven de zekerheden die ik heb. En ik snap op mijn beurt niet goed dat mensen verandering niet omarmen. Mijn ervaring leert dat je een rijker mens wordt als je af en toe buiten de gebaande paden treedt en gehoor geeft aan dat innerlijke stemmetje die met wensen en verlangens jouw richting wil bepalen.
Ik volg mijn dromen zoals je kon lezen in  volg die droom, ik verwelkom het onbekende, ik omarm verandering en dus ontwikkeling, ik houd van nieuwe dingen, ik verleg (ondanks angsten die ik soms ook echt wel voel hoor) mijn grenzen en ik ben vol van vertrouwen. Ik haal zoveel als ik kan uit het leven. En natuurlijk gaat dat niet altijd over rozen, maar dan stel ik mijn plan weer bij of vaar ik eens een andere koers. Je leert pas zwemmen als je in het diepe springt. Dit gezegde gaat altijd op!

uitdagingen

Mijn verhaal

Benieuwd wat die ‘impulsiviteit’ mij tot nu toe heeft gebracht? Benieuwd wat het met je kan doen als je jouw angsten alleen maar observeert en je ze niet jouw richting laat bepalen? Lekker even verder lezen dan.

Move!

Verhuizen is bij mij altijd trending topic geweest. Ik begon op kamers toen ik de leeftijd had om uit te vliegen en met mijn (cum laude) Propedeuse van SPH naar de uni kon. Vol goede moed vertrok ik naar Utrecht waar ik ging wonen en studeren. Zo snel als ik was vertrokken, kwam ik helaas ook weer terug. Ik kreeg enorme heimwee naar het warme Brabant en daarom verhuisde ik terug naar het veilige plekje van papa en mama. Ook dit was van korte duur, want ik zag een pareltje van een tijdelijke kamer midden in de stad van Den Bosch waar ik mijn studie tot SPH vervolgde. Na wat wikken en wegen besloot ik dat deze tweede kans misschien wel dé kans was. Als ik het niet probeer, zal ik het nooit weten dacht ik. Wat heb ik een geweldige tijd gehad zeg. Heerlijk! Mijn opleiding maakte ik af en ik had de tijd van mijn leven tussen de kratjes bier, flessen drank en mijn huisgenoten in Den Bosch.

Keep on moving

Ik ben in Den Bosch gebleven, maar ik was na 3,5 jaar wel klaar met het studentenhuis waar we afwas stapelden en geldpotjes vulden omdat we weer eens niet hadden gepoetst. Ik besloot zelfstandig anti-kraak te gaan wonen want alleen dat was betaalbaar. Dat de duur van het huren onzeker was, maakte voor mij niet uit. Zien we dan wel weer dacht ik. Ik woonde in een grote bovenwoning, lekker tussen de tokkies, had hangjeugd in mijn trappenhuis, maar ik voelde me toch lekker thuis. Helaas moest ik na een jaar mijn paleisje uit omdat de woningen gerenoveerd gingen worden. Ik had toen een vriend en we besloten samen te gaan wonen. Wéér verhuizen.
Deze relatie ging na een jaar samenwonen uit en dus moest ik na ruim een jaar weer terug naar papa en mama. Ik maakte een korte pitstop, want ik verhuisde al snel terug naar de binnenstad met een vriendin. Spannend.. Samenwonen. Dit bleek echter super gezellig en heel fijn.

Kopen…

Na een jaar was ik eraan toe om op mezelf te gaan en wat te kopen. Klaar met geld ‘weggeven’, rekening houden met anderen en wachten op de partner waarmee je samen wat kan kopen. Dat wachten en hopen op is niks voor mij. Ik houd van eigen regie. Ik wil zelf kopen en ik wil dat alleen doen. Mocht ik samen gaan wonen over een tijd dan komt dat ook wel weer goed dacht ik. Geen gedachten als ‘wat als ik een partner vindt met een eigen huis? Wat als ik ooit zonder baan zit? Wat als…….????’. Ik zocht alles goed uit met mijn hypotheekadviseur en ik had er alle vertrouwen in. Zorgen zijn voor morgen! Hier kan ik eindelijk blijven zolang als ik wil en alles is van mij! Klaar. Rust.

huis kopen

Baan (s)hoppen

Ik ben Sociaal Pedagogisch Hulpverlener (SPH). Hierin heb ik in een aantal jaren een hoop ervaring opgedaan. Ik ben namelijk iemand die vanaf het moment dat ze kon werken, altijd minimaal twee banen combineerde. Gewoon omdat ik dat allebei leuk én nuttig vond. Ik volgde een verbredende minor op gebied van Human Resources omdat ik dat óók leuk vond en omdat het goed paste bij mijn bijbaan bij Randstad Inhouse Services. Hier ging ik later fulltime werken met nog steeds een invalcontract bij een maatschappelijke opvang. Ik miste school. Ik vond onderwijs en ontwikkelen zo leuk dat ik overwoog er mijn werk van te maken. Ik ging mezelf verdiepen in een verkorte docentenopleiding. Dat bleek gewoon te kunnen! Ik gaf mijn baan bij Randstad op, bleef oproepbaar bij de opvang en haalde in één jaar mijn diploma tot Docent Pedagogiek. Mijn docentenbaan combineerde ik met mijn baan in de hulpverlening totdat de combinatie mij opbrak. Bij allebei overwerken was echt to much. Ik ging toen als jeugdwerker aan de slag. Mijn hoofdthema’s waren werk en onderwijs. Kei fijn! Maar na twee jaar had ik zin in een nieuwe impuls. Ik werk nu op de HRM-afdeling van een grote zorginstelling binnen team ‘opleiden’ en zo blijft ontwikkeling mijn speerpunt.

Hobbyen en lobbyen

Nagels en wimpers stylen vond ik ook echt interessant. Als kleine meid was ik altijd al lekker aan het tutten. Een aantal jaar geleden ben ik met nagelstyling begonnen en ik volgde de afgelopen twee jaar naast al mijn banen een verdiepende en verbredende opleiding tot allround nagel- en wimperstylist. Super fijn vind ik de afwisseling van mijn werk en hobby’s. Balans tussen in- en ontspanning blijft een puntje van aandacht, maar ik ben blij met mijn verrijking. No regrets!

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen… je kan beter spijt hebben van dingen die je hebt gedaan, dan van dingen die je niet hebt gedaan.

All you need is… Moed, wilskracht en vertrouwen!

Ps. Dat meisje op de foto, dat ben ik zelf 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *