Dagdromen
We varen razendsnel over het helderblauwe water. De wind door mijn haren, het harde geluid van de wind in mijn oren waardoor ik niemand hoor praten. Ik besef mezelf dat ik aan het dromen ben. Ik heb tal van gedachten die elkaar in razendsnel tempo opvolgen. Herinneringen, voorspellingen, verwachtingen. Van alles wat.. Ik ben mezelf hiervan bewust en probeer aandacht te schenken aan mijn omgeving in plaats van die stel hersenen die mij afleiden van dit moment, want jezus wat is het hier mooi!
Dankbaar en vol verwachtingen
Ik zit op een bootje naar een eiland ten Noord Oosten van Maleisië. En daar is dat besefmomentje weer even. ‘Je leeft je droom! Ik zit op een boot met reisgenootjes die inmiddels vertrouwd voelen, maar hé ik ben eigenlijk alleen en ik ben aan het doen waar ik van droomde!’. Dat gevoel dat deze gedachten mij geven is bijzonder. Ik voel me dankbaar, tevreden en gelukkig op hetzelfde moment.
Dit is wat ik mezelf ervan voorstelde. Volledig berust was ik in mijn pad. Het plaatje waaraan ik wilde voldoen voor mijn 30e had ik eindelijk losgelaten. De druk die ik mezelf, en mijn omgeving in Nederland met haar standaarden, op had gelegd liet ik varen. Ik kreeg het benauwd van het idee dat ik ‘moest’ settelen en het enige waar ik aan kon denken was de wereldreis die ik nú aan het maken ben. Ik zag mezelf al die tijd al in dit bootje zitten..
Geen spijt
Ik kijk rond en zie de rotsen uit het water steken, palmbomen achter me verdwijnen en het water langs te boot razen. Ik herinner mezelf het afscheid van mijn vrienden en familie. Ik heb mijn zekerheden gedag gezegd en ben ondanks de angsten, die ik af en toe voelde om echt alleen te gaan reizen en die zekerheden te verliezen, toch gegaan. Ik heb ‘alles’ opgezegd om mijn droom waar te maken en ik heb geen seconde spijt gehad.
Terugdenkend aan Nederland
Minuten later besef ik mezelf dat ik een ander gesprek aan het voeren ben. Al die tijd tot aan deze reis kon ik alleen maar denken aan deze tijd. Nu is het zo ver en nu denk ik voor de eerste keer aan Nederland.
Ik denk aan dat ik weer terug zal gaan. De gedachten aan Nederland, waar het gaat om werken, een goede baan, een mooi CV, het hebben van een huis, een gezin, het hebben van genoeg (dure) kleding en spullen maakt me angstig. Het idee dat ik daar straks weer in mee zal gaan. Wil dat wel? Kan ik dat?
Het opnieuw zoeken van een baan, de vragen van mensen of ik niet net als zij ook eens zal gaan settelen, het georganiseerde leven waar ik weken van tevoren een afspraak met een vriendin moet plannen omdat ze anders geen tijd heeft maakt me nerveus.
Bijzonder genoeg ervaren bijna alle Nederlandse backpackers van mijn generatie die ik hier ontmoet een zelfde soort angst of druk. Ook onze buurlanden kunnen er wat van. Japan spant de kroon. In tegenstelling tot de mensen uit Nieuw-Zeeland, Australië en Zuid-Amerika die ons streven naar ‘alles’ maar niks vinden. Ik kijk er niet naar uit en ik ben er zeker van dat ik wil reizen totdat ik er écht genoeg van heb en de behoefte krijg aan ritme en regelmaat.
Ik kan verdrinken in deze gedachten en erop blijven voortborduren. Ik kan er eeuwen over malen zoals de meesten met gedachten doen, maar gelukkig kan ik gauw weer genieten van alles wat ik om me heen zie, hoor, ruik en voel. Ik realiseer mezelf dat ik niks aan deze gedachten heb op dit moment. Ik zie die rotsen weer, ik voel de sterke wind en zie het water langs de boot alle kanten uit spatten.
De kracht van het NU
Het doorbreken van die gedachtenstroom leerde ik van Eckart Tolle die in mijn ogen het beste boek ooit heeft geschreven; De kracht van het NU. Gekregen van een vriend in 2013. Sindsdien heb ik het al keer op keer gelezen én keer op keer opnieuw geoefend en toegepast. Door het oefenen van zijn praktische tips ben ik mezelf bewust geworden van al mijn gedachten en kan ik ze nu observeren en laten passeren zonder er altijd maar mee aan de slag te gaan. Die gedachtenstroom is gewoon te stoppen. HEERLIJK! Voorheen kon ik dat dus niet en identificeerde ik mezelf met mijn gedachten. De combinatie van de skills uit de kracht van het nu en een psycholoog die me ervan bewust maakte dat je met gedachten kan spelen en dat ik ze niet altijd zo serieus hoef te nemen: dat maakt het in die bovenkamer stil. Oefening baart kunst en dat gaat hier zeker mee op! Het proces hier naartoe is geweldig mits je er zelf de lol van in kan zien. Ik lach nu stiekem als ik mezelf weer eens betrap op tal van nutteloze gedachten waar ik op dit moment niks mee kan en die me weer eens afleiden van hetgeen waarvoor ik hier gekomen ben. De natuur, de cultuur en het ontmoeten van mensen uit alle hoeken van de wereld.
Bewustwording en omgaan met gedachten
Ik kan je alleen maar aanraden om jezelf bewust te worden van al die gedachten die je hebt en jezelf te beseffen dat het ‘maar gedachten zijn’. Gedachten zijn een productie van je hersenen. Dat brein is ervoor gemaakt om je duizenden gedachten per dag te geven. Ze staan altijd aan, maar geven je ook zoveel onzin mee. Niet elke gedachte is nuttig, is waarheid of wordt waarheid. It’s just a thought. Je hoeft ze niet te geloven en je hoeft ook niet op elke gedachte te reageren. Sterker nog, de meeste gedachten zijn zinloos. Als je ervan bewust bent dat je aan het denken of zelfs aan het malen bent dan kun je ze uitdagen of stoppen. Wat voor gedachten zijn het? Ben ik aan het plannen? Ben ik iets aan het overdenken? Is deze gedachten helpend? Is het wel waar wat ik denk? Check het bij anderen of snoer ze de mond en vind de stilte. Al is het maar een paar seconden. Focus je gewoon even op alle geluiden om je heen. Luister met je volle aandacht naar alles wat je hoort. Ik kan het iedereen aanraden! Het enige wat er nu is, is nu.
Dit uitzicht! Geweldig!
Super joh
Lekker genieten wat komt komt .
Geniet van het nu de rest komt later .
Jeetje Esther wat een geweldig avontuur en wat gaaf om daar middels je blog een stukje van mee te kunnen genieten!
Geniet met heel je hart, dat pakt niemand je meer af ♡
Mooi! Geniet! En heeeeel veel plezier! X Pascale
Hoi Esther
Wat kan je toch mooi alles verwoorden. Het lijkt alsof het er allemaal zo uit rolt, heerlijk om te lezen.
En wat een reis is het aan het worden. Prachtig.
Hier beginnen de festivals langzaam aan gedaante te krijgen, regelmatig tref ik reizigers in de trein die er zin in hebben.
Blijf schrijven, ik volg je.
Maak nog mooie herinneringen waar je later wat aan hebt, en wie weet blijf je daar wel.
ALS JE MAAR GELUKKIG BENT!
DIKKE KNUFFEL VANUIT VEGHEL xx Jennine en Gertjan